Kerst en Nieuwjaar met Roland en Patries

Maandag 24 december 15:30 plaatselijke tijd.

Weer in Sydney
Binnen 30 minuten zijn we door de douane. Omdat we al het eten hebben gemeld moeten we de quarantaine rij in. Het eten vinden ze toch niet zo spannend, maar de waaier die we in Tonga hebben gekocht moet uit de tas worden gehaald. Uiteraard zit deze helemaal onderin. Na wat schud- en klopwerk blijken er geen beestjes in te zitten en mogen we door. Alles gebeurt weer erg vriendelijk. We nemen snel een taxi naar het huis van Roland en Patries om daar hun Subbie (Subaru Forester) op te halen. Na 45 min met de taxi kom je er weer achter hoe groot Sydney is. Je rijdt echt aan een stuk door door de stad met heel veel baaien en heel veel groen. Wat een heerlijke stad toch.

Bij Roland en Patries staat inderdaad de auto klaar en nadat we twee tassen in de garage hebben gezet, gaan we een luxe 3-gangen diner bij de Mac eten. Altijd lekker op kerstavond, maar je moet toch wat. Het is ondertussen 18:00 en we weten niet hoe laat hier vandaag alles sluit. Om 19:00 rijden we richting Newcastle en Hawks Nest. Na 45 minuten zijn we weer de stad uit en gaan we de snelweg op. Het rijdt allemaal erg goed door en de uitzichten zijn erg mooi. We waren bang dat we erg moe zouden zijn, na zo’n reisdag. Dat valt gelukkig erg mee en in het donker krijgen we ook geen kangoeroes te zien. Uiteindelijk zijn we wel blij als we om 22:00 in Hawks Nest aankomen bij R&P. We hebben daar een schitterend appartement, lekker dicht bij het strand. De jongens worden weer erg wakker en we genieten dus van een lekker biertje/wijntje en wat chips.

Kerst
Door het tijdsverschil zijn we erg vroeg wakker. Het is hier 2 uur vroeger dan in Nieuw Zeeland en we worden om 07:15 plaatselijke tijd (09:15 in NZ) wakker. Jesper ontdekt een kadootje in zijn kerstsok en ook Sten blijkt te zijn verwend. Het dribbelboekje en het krasblok vallen in goede aarde. Pas later zien ze dat er ook onder de kerstboom nog een hoop kadootjes liggen, maar die pakken we later pas uit.
We hebben hier in Hawks Nest lekker een paar dagen rust en ontbijten heerlijk rustig en gezellig met R&P. Doordat we zo vroeg op zijn, zijn we ook al om 10:00 klaar met ontbijten. Normaal duurt dat door Jesper’s medicijn veel langer. We gaan na het eten lekker langs het oceaanstrand en het strand aan de baai wandelen. Af en toe regent het een beetje, maar het is al lekker warm. Onderweg zien we hordes sprinkhanen en pelikanen. Jesper ziet zelfs babypelikanen, wij noemen het gewoon meeuwen! Erwin fotografeert nog een skelet van een cicade, een soort grote tor. Op de foto’s van Roland is mooi te zien hoe Sten bijna wordt gelanceerd tijdens deze actie.

Terug in het appartement vinden R&P een spin die ze ‘verdacht’ vinden. We googleën en zien dat het inderdaad een Redback is, een spin waarvan een beet zelf dodelijk kan zijn. Niet dat ze snel bijten, want ze blijken hoofdzakelijk in hun web te blijven. Maar toch maakt Roland dit exemplaar maar even onschadelijk.

Nadat de kinderen hebben geslapen, kunnen we, eindelijk, de kadootjes die onder de kerstboom liggen gaan uitpakken. Jesper en Sten rennen af en aan met de pakjes en gunnen zich weinig tijd om hun kadootjes uit te pakken. Jesper krijgt een paar leuke kadootjes, maar de vlieger die er bij zit is wel erg interessant.

Patries heeft ondertussen een heerlijk rundvleesroast (een gigantische lap vlees) in de oven gedaan. De kinderen vallen tijdens het eten al bijna in slaap en na het eten volgen wij ook niet veel later. Het is heel apart dat we voor het eerst in 2 maanden weer eens apart van de kinderen slapen.

Tweede kerstdag is ook weer een lekkere dag. Het is ondertussen helemaal open getrokken en de zomer is begonnen. Op onze veranda hangt een groot zonnescherm. Deze laat wel licht door, maar houdt de zon goed tegen. We ontbijten weer op ons gemakje en gaan dan met de 2 auto’s naar het Oakvale Wildlife Park. Dat is ongeveer een uur rijden richting Nelson Bay. We krijgen nu pas een beetje een beeld hoe mooi Port Stephens is. We rijden over grote bruggen en langs mooie baaien. Oakvale zelf is erg druk. De parkeerplaats is vol met auto’s. Als een van de eerste keren moeten we ook voor Jesper toegang betalen. Binnen valt de drukte wel mee en de jongens kunnen op hun gemakje kangoeroes en geiten eten geven. We maken ook nog een ritje achter een tractor met een chauffeur die dat ritje al heel vaak gedaan heeft. Hij heeft een heel langgereeeeeekktteeeee manier van praten. Jesper en Sten vinden het allemaal erg leuk en dan hebben wij het natuurlijk ook naar ons zin.

We zijn lekker op tijd weer thuis, dus we kunnen nog even naar het strand om de vlieger te proberen. Helaas waait het te hard voor Jesper zijn vlieger, maar die van R&P gaan wel goed. Jesper zijn leed is dan ook gauw geleden als hij samen met Patries mag vliegeren. We gaan ook nog even lekker zwemmen. De jongens vinden de branding erg leuk, maar krijgen het wel erg koud door de wind. Wij gaan met z’n vieren dan ook even vroeger dan R&P terug. Hierdoor missen wij nog net een helikopter die een reddingsactie komt uitvoeren.

Thuisgekomen mag Jesper samen met Roland barbecueën en vindt dat erg leuk. De tafel is mooi gedekt, met christmas crackers. Om de beurt trekken we hem open en worden we verrast met een knal, een kadootje en een muts. Een vrolijk tafereel! We hebben grote garnalen spiesen en lekker gemarineerde kip op de BBQ. Het eten is weer heerlijk. Als start hebben we Sydney Rock Oysters. Lekkere oesters die blijkbaar jaren moeten groeien voordat ze op tafel kunnen. Jesper eet er natuurlijk van mee. De eerste is geen groot succes en hij kijkt er heel erg vies bij. Met flinke tegenzin lijkt hij wel een tweede te pakken. Maar dan gebeurt het de derde en de vierde verdwijnen gigantisch snel van het bord waarop ze allemaal liggen en we moeten hem tegenhouden, willen we zelf ook wat over houden. Hoewel Carine en ik gewend zijn aan het feit dat hij vis eet, maar hiervan zijn wij zeer verbaasd. Dit geldt natuurlijk helemaal voor Roland en Patries. Hun ogen vallen werkelijk op tafel van verbazing. Ook nu liggen de kinderen veel te laat op bed en liggen wij er weer flink vroeg in.

Het blijft heel vreemd om Kerst in de zon te vieren. Helemaal als het in Nederland koud blijkt te zijn. We waren even bang dat we voor het eerst in eeuwen een witte kerst in Nederland hadden en dat wij er dan niet zijn. “Gelukkig” viel dat allemaal wel mee

Op donderdag gaan R&P op de fiets naar Nelson Bay. Wij zijn wat luier en willen niet ook 90 km gaan fietsen. In Tea Gardens kunnen we gewoon een veerboot pakken. Die hebben we om 11:00 en we zijn amper weggevaren of we zien de eerste dolfijnen. De jongens vallen redelijk snel in slaap en hebben daardoor niet in de gaten dat we halverwege alweer dolfijnen zien. Verder zien we gewoon heel veel pelikanen. Dit is zo indrukwekkend dat je “gewoon” met een reguliere veerboot vaart en zoveel dieren ziet, die je bij ons alleen in de dierentuin ziet. In het huisje in Hawks Nest horen we Cookaburra’s en andere vogels en hier vaar je gewoon tussen dolfijnen.

In Nelson Bay zitten R&P al lekker aan een smoothy en kunnen wij snel aanschuiven. Nadat R&P zich hebben omgekleed, lopen wij al zwetend naar de vuurtoren. Het is ondertussen flink warm. Bij de vuurtoren zit een klein theehuis. Gelukkig vinden we nog net een tafeltje waar wij aan passen. De pannenkoeken voor de jongens en de vis wraps voor ons gaan er erg goed in. Zo mooi uitzicht en zulk lekker eten, wat wil je nog meer. Al veel te snel moeten we weer naar de marina terug. We moeten de laatste veerboot terug pakken en die gaat om half vier.
De kinderen eten dit keer voor ons, waardoor ze een keer vroeg naar bed kunnen en wij daarna rustig kunnen eten. Heel voldaan liggen we allemaal wat vroeg in bed.

Vrij 28 dec
Het is zo lekker weer, dat we besluiten op het strand te ontbijten. We flansen snel wat te eten in elkaar en nemen de strandspullen mee. Het ontbijt smaakt ons prima en we nemen ook nog even een goede duik in de golven. Heerlijk toch. Als Roland en Patries later komen, heeft Roland gelukkig Jesper’s vlieger meegenomen. Gisterenochtend is Jesper al op het balkon gaan voelen hoe de wind waait: “Het waait niet hard, nu kan mijn vlieger op”. Het vliegeren gaat perfect met iets minder wind en Jesper leeft zich helemaal uit. De zon schijnt erg sterk, dus we blijven niet al te lang zitten. Op de terugweg horen we een helikopter rondcirkelen. Van R&P horen we dat er een haai-alarm is. Er zijn 12 haaien gesignaleerd en iedereen moet het water uit. Oeps, daar hebben wij ook net liggen dobberen… ’s Avonds is het zelfs op het journaal en de volgende dag staat het uitgebreid in de krant. De krant heeft op hun site zelfs foto’s, waaronder een aantal Jaws-foto’s. Hoezo ‘je wordt genept?’ ’s Middags gaan we nog op koala-jacht. Het levert helaas niets op, maar er schijnen veel koala’s in de buurt te zitten. Jesper en Roland regelen de bbq en wij laten ons het avondeten goed smaken en wij pakken alvast wat spullen in.

Helaas, het verblijf in het vakantiehuisje zit er alweer op. We pakken alles in en vetrekken richting Sydney. We hebben een four-wheel-drive, dus we nemen een toeristische route, via Cessnock en over een onverharde weg naar St. Alban unsealed. Erg gaaf! We hebben schitterende uitzichten en komen nauwelijks iemand tegen. Onderweg staat her en der een huisje in de middle of nowhere. Wat doen die mensen daar???? We zien een aantal brievenbussen keurig bij elkaar, dus we concluderen dat er meer huizen zijn dan wij zien. St.Alban blijkt wel wat drukker. Als volleerde Australiërs laden wij de koelbox uit de auto en stallen we onze picknicktas uit. We hebben een overheerlijke lunch met een schitterend uitzicht. De jongens proberen de speeltuin nog even uit, maar de toestellen blijken te heet door de zon. Jammer.

Als we wegrijden, blijkt de auto van R&P (Bruce voor de kenners) wat kuren te hebben. Er lijkt een steentje in de rem te zitten. De ‘anwb’ geeft aan dat ze er over 3 uur kunnen zijn, dus Patries en ik rijden met de kinderen in de Subbie naar huis en de mannen gaan kijken of ze zelf wat kunnen vogelen. Vlak voor wij op de veerboot rijden, bellen ze om te melden dat het is gefikst en dat ze met de hulpploeg even een biertje gaan drinken. Dat is mooi, want dat zijn we nog een beetje fatsoenlijke tijd thuis, denken we dan nog… Want op de boot meldt de schipper dat het dichtstbijzijnde tankstation iets verderop is, dus dat we daar iets met onze lekke band kunnen doen. Oeps! We krijgen voldoende hulp aangeboden, maar wachten toch maar even op onze mannen om de band te verwisselen. Uiteindelijk zijn we pas tegen een uur of 8 thuis. We maken snel de bedden op en leggen de jongens op bed.

Zo 30 dec. 07
Na een heerlijk nacht zijn de kinderen jammer genoeg vroeg wakker. R&P zijn natuurlijk alweer lang wakker en Patries heeft al hard gelopen. Het uitzicht hier in Dee Why is werkelijk fantastisch. Vanuit de keuken kijken we uit over de oceaan. Het is wel jammer dat Roland de fantastische zeilboten die langs varen, bestempeld als smetjes. Het is duidelijk te merken dat hij tegenwoordig geen Nederlander meer is. Windsurfen noemt hij zeilen en hij heeft meer van die foute trekjes.

Na het ontbijt en wat wassen gaan we naar het strand voor een lekkere bak koffie. De kinderen kunnen zich daarna uitleven in de zoveelste openbare speeltuin. Het is wel jammer dat de zon hier nu zó brandt, dat de vloer en de glijbanen erg heet worden. We gaan met de Subbie naar Manly om daar de ferry naar Sydney te pakken. In Manly is het duidelijk te merken dat het vakantie is en dat Manly helemaal in is. Het ziet er zwart van de mensen en we kunnen alleen maar stapvoets rijden. Het plan is om onder de Ferry Warf (veerbootterminal) te parkeren, maar ook daar staat een gigantische rij voor. Als wij nog maar 1 auto voor ons hebben, krijgen wij te horen dat de garage vol is en wij terug moeten. We zien dat niet zitten en besluiten te wachten. En inderdaad na 10 minuten gaan er 3 auto’s uit en kunnen we alsnog naar binnen. We kopen snel een broodje en in korte tijd staan we op de boot naar Sydney. Best vreemd dat we na 6 jaar weer op het Opera House en de Harbour bridge uitkijken. Morgen avond hebben we het plan om op Bradley Head het vuurwerk te gaan bekijken. Dit is een kleine uitzichtpunt waarop ”maar” 5000 zullen worden toegelaten. Op weg naar Sydney maken we maar even wat foto’s om een goede plek voor morgen te verkennen.

Sydney is bijna net zo druk als Manly en het ferry gebouw is echt helemaal vol. Wij willen nog met een boot naar Darling Harbour. Carine heeft daar 6 jaar geleden een horloge gekocht en hoopt nu hetzelfde horloge te kunnen kopen. Het is een erg leuke met een koala op de wijzerplaat en de oude doet het sinds de vakantie helemaal niet meer. Helaas is de winkel er niet meer en gaat het feest dus niet door. Gelukkig doet mijn horloge het nog wel en hebben we nog een half uur voordat het didgeredoo optreden in de Tourist Information van de Northern Territory (noordelijkste staat van Australië) begint. Jesper en Sten kunnen daardoor nog lekker even in een draaimolen. Om 16:50 staan we binnen bij de Tourist Information in zien een mooi bord dat alleen vandaag geen optredens zullen zijn. Kortom teleurstelling 2. Nou zijn we hier ook om voor mij een nieuwe opvouwbare hoed te kopen. Maar ja, de zaak gaat verhuizen en hebben geen voorraad in mijn maat meer. Het zit allemaal niet mee, maar dan zien de winkel ernaast. “Dutch Treat”. Gruwelijk fout kopen we een broodje frikadel speciaal, dropjes en voor de jongens poffertjes! Wat een feest!!!!!!!!!!!

Terug naar de ferry komen we weer langs een grote speeltuin en natuurlijk ontkomen we er niet aan om de jongens zich daar te laten uitleven. Met dezelfde ferry’s varen we terug naar Manly en willen daar “fish en chips” op het strand eten. We zouden 1 familieschotel met een extra friet voor ons vieren kopen. Nadat we het eten hebben gekocht lopen we terug naar het strand en pakken daar al het eten uit. Niet helemaal fit meer heeft Carine alleen 2 familiemaaltijden besteld en kunnen we zo’n beetje iedereen op het strand laten mee-eten.

Net op het moment dat we weg willen gaan, krijgen we in de gaten dat er steeds meer mensen gaan staan kijken bij de steiger. Sinds kort nestelen er een paar pinguïns onder de steiger en deze zouden net na zonsondergang het strand op moeten komen. Helaas zijn ze er om 21:00 nog steeds niet en moeten we voor Jesper’s medicijn terug naar huis.

Dan is het oudjaars dag. We worden om 09:00 wakker en pakken snel alle spullen in om naar Bradleys Head te rijden. Omdat er zoveel mensen worden verwacht en we goed zicht op de Harbour Bridge willen hebben, willen we om 12:00 op ons plekje zitten. Maar ja, dat idee hebben natuurlijk veel meer mensen. Roland en ik laden alle spullen uit en zoeken een parkeerplaats. Tegelijkertijd zoekt Patries dan al naar een mooi uitzichtpunt en wacht Carine met de jongens bij alle spullen. Tegen de tijd dat Roland en ik terug zijn, lopen we midden in een grote stroom koelboxen, bierdozen en picknickmanden naar het uitzichtpunt. We hebben een heerlijk plek onder de bomen met zicht op de brug. In de loop van de middag loopt het almaar voller en tegen de avond zit iedereen echt bijna op elkaar. Ondanks de vele flessen die her en der opgaan, is het een heel rustige, gezellige en ontspannen sfeer. Je hoort soms wat muziek, maar hebt geen overlast van anderen. De jongens gedragen zich keurig. We hebben een bal bij ons, dus we trappen soms een balletje en verder vermaken ze zich prima met Roland en Patries, wat eten en wat rondkijken.

Het vuurwerk bestaat altijd uit 2 delen. Om 21:00 het kindervuurwerk en om 24:00 het grote vuurwerk. Het wordt van diverse plekken afgestoken en om toch alle afsteekplekken te kunnen zien, staan we toch wat lager op het terrein klaar voor het kindervuurwerk. Jesper is sinds Tioman nog steeds bang voor vuurwerk, maar wij denken hem aardig te hebben voorbereid en gelukkig hebben we nu zijn MP3-speler. Die je moet je dan natuurlijk niet boven laten liggen en na de tweede knal is hij helemaal over zijn toeren. Sten laat zich natuurlijk lekker opjagen. Ze worden wel stil, maar hierdoor is het, ondanks het gave vuurwerk, niet het feest zoals we het hadden voorgesteld. Denk niet dat het kindervuurwerk maar weinig voorstelt, het is een vuurwerk waar wij ‘U’ tegen zeggen! Dat belooft wat voor het 0.00 uur vuurwerk!

De twee buggy’s komen erg van pas. Beide heren vallen heel snel in een heel diepe slaap en wij bereiden ons rustig voor op het grote vuurwerk Nu heeft Carine Jesper en ik Sten. Na het aftellen lijkt het even fout te gaan, maar de combinatie van een MP3-speler met de moeder werkt goed. Sten vind het allemaal erg mooi. Van sommige klappen schrikt hij wel, maar blijft kijken. Wat een spektakel die vuurwerk. We zien alle zes de afsteekplaatsen en het is gigantisch! De afsteekplaatsen zijn pontons in het water. Van alle 6 de pontons steken ze hetzelfde voorwerk af, dus het loopt mooi synchroon. Ook van de hoge gebouwen spuit vuurwerk omhoog en uiteraard ook van de Harbour Bridge. Het zelf vuurwerk afsteken in Australië is strafbaar, maar dat maken ze meer dan goed met het officiële vuurwerk!

Om 00:30 lopen we, met een gigantische mensenmassa, terug naar de auto. Ook hier valt geen onvertogen woord. Sten op de schouders en een buggy vol met spullen. Uiteindelijk zijn we om 02:00 thuis en drinken gezellig nog 1 biertje thuis. Wat een feest.

Dinsdag 1 januari 2008
Een nieuw jaar beginnen we met uitslapen. Om 09:30 worden we wakker en de pannenkoeken die Patries bakt, gaan er erg goed in. R&P hebben natuurlijk alweer gezwommen voordat wij wakker werden. Normaal ben ik niet jaloers als zij weer zo vroeg bezig zijn, maar dit keer had ik wel mee gewild. We krijgen in Nederland en Spanje bijna niemand te pakken, maar kunnen Ward en de Uilenburgers even rustig gelukkig Nieuwjaar wensen.

Na het eten gaan de jongens gelijk weer naar bed en Sten slaapt zo’n beetje 3 uur! Nadat
ze weer wakker zijn geworden, gaan wij ook lekker naar het strand. Het is echt fantastisch hoe R&P hier in Dee Why wonen. Op 10 minuten lopen van een erg gaaf strand. Zij waren er al eerder naartoe gegaan, maar we ontmoeten elkaar daar aan het strand. Ik ga even zwemmen en merk voor het eerst wat er voor een gigantische stroming staat. Op het ene moment staat hij dwars op het strand en het volgende moment word je zo naar zee gesleurd. Als je dan ook je evenwicht verliest, ben je inderdaad zo weg. Je hoort die verhalen wel altijd, maar als je het zelf ervaart is het toch indrukwekkender. Nu snap ik eindelijk ook waarom die foute badmeesters in Australië bestaan. Hier in Dee Why hebben geen badmutsen op, maar ze moeten echt diverse keren per dag de zee op, om mensen terug te halen. Er is een stuk van het strand afgezet, waarbij je tussen de vlaggen het water in mag. Daar word je in de gaten gehouden. De rest van de zee is vandaag dicht omdat het te ruig is.

We lopen naar de rockpools terug. Dit zijn stukken zwembad op de rosten. Ze worden gevuld met zeewater en hier kun je meestal veilig zwemmen. (Patries laat ons later foto’s zien van flinke golven die er in juli overheen zijn geslagen). Na het eten liggen de kinderen vroeg op bed en kijken wij nog even de video beelden van het vuurwerk. Nog steeds wow. We gaan helemaal voldaan naar bed; totdat ……………….. Sten begint te spugen!

Na een drukke nacht is Sten nog steeds ziek. We besluiten de dierentuin maar te skippen. Helaas, maar met een ziek kind is het voor niemand een plezier. Roland is een dag gaan werken. Na een paar uur is Sten wel redelijk opgeknapt en gaan we maar even shoppen in de dichtbij gelegen Warringmahmall. Op weg daar naartoe breek ik weer eens m’n vulling af. Dit is de vulling van mijn voortand die ondertussen al tig keer is vernieuwd en maar blijft afbreken. In een boekhandel komen we de Australische versie van “A Kiwi Jingle Bells” tegen en omdat R&P helemaal gek dreigen te worden van Jesper’s vragen of Jingle bells nog een keer op mag, kopen we er een voor hun. Natuurlijk nemen we er ook een voor ons onszelf mee. Helaas komen we er bij R&P thuis achter dat we ze ergens in de mall hebben laten liggen. Ik rij terug om te zoeken, maar kan ze jammer genoeg nergens vinden. Dus koop ik ze maar opnieuw. Bij de auto aangekomen, blijk ik mijn parkeerkaart in de boekhandel te hebben laten liggen en die is natuurlijk ondertussen dicht. !@!#@%$!#@$%#!$%@#!. Gelukkig kan ik leuk overweg met de dame aan het loket en hoef ik maar de helft van het standaard bedrag voor een verloren kaart te betalen ($12 i.p.v. $24)! Wat een verspilling!

’s Avonds gaan we met Roland en Patries uit eten. We komen op de boulevard uit op een Italiaanse eettentje en eten daar echt ontzettend lekker. We hebben onze eigen fles wijn bij ons. Ook hier is het BYO (Bring Your Own) principe. Je mag zelf drank meebrengen en betaalt dan alleen een service bedrag (kurkkosten). Morgen gaan we de camper weer ophalen en hiermee hebben we een fantastisch afscheidsetentje!

De volgende ochtend bel ik vroeg de tandarts en kan om 13:00 terecht. Hoewel ze natuurlijk geen echte reden nodig hebben, gaan Carine en Patries dan maar even shoppen om de tijd te doden. Carine komt alleen ziek terug. Ze heeft ondertussen ook overgegeven en gaat gelijk naar bed om even wat te slapen. Patries heeft tijdens het shoppen een Wiggles DVD voor de jongens gekocht. The Wiggles is hier in Australie erg groot. Het zijn 4 lieve jongens met een piraten kapitein, die heel veel “meemaken”. Het is erg zoetsappig, maar de kinderen vinden het fantastisch. Er is ook van alles te koop van de Wiggels. In Perth hebben we voor Sten al Wiggle schoenen gekocht en je hebt bijvoorbeeld ook Wiggle toetjes. Mijn ingreep bij de tandarts is zo gepiept en in no time zijn we weer $260,- armer! Carine komt om 15:00 pas weer uit bed en is echt belabberd. We besluiten dan maar dat ik de camper ga halen en nog een nacht bij Roland en Patries te blijven (alsof dat een straf is). Roland brengt me naar Apollo en we zijn van plan achter elkaar aan terug te rijden. Jammer, de camper staat niet klaar en de service gerichtheid bij de dames van Apollo is erg slecht. Ons verzoek om een Ford auto met Winnebago opbouw, staat nergens in het systeem. We hebben dat maar op 3 plaatsen laten vastleggen en ik heb het ’s ochtends ook nog eens telefonisch gevraagd. Roland gaat terug en ik wacht “rustig” 2 uur tot de camper klaar is. Het Winnebago deel klopt, maar het is een zware Volkswagen 5-versnellings auto. En alles is oud.

Om 18:30 ben ik terug en eten we lekker pasta. Al met al hebben we weer een heel gezellige en rustige laatste avond bij Roland en Patries.

En dan is het vrijdag 04 januari
Als we wakker worden is Roland ondertussen ook ziek geworden. Sten is ook weer niet lekker en gaat eigenlijk gelijk weer naar bed. We laden de laatste spullen in de camper en nemen afscheid van Roland en Patries. Het valt erg tegen weer weg te moeten gaan. We hebben een heerlijk relaxte en lekkere tijd gehad. Het weer op pad gaan is erg lekker, maar afscheid nemen van goede vrienden die je een hele tijd niet meer gaat zien is nooit makkelijk.

Om 10:15 rijden we weg. Ondertussen heeft Jesper wel onderhandeld dat Roland en Patries nog naar Alphen komen; “ alleen weten ze het nog niet”.